Układanie parkietu to złożony proces, wymagający wiele uwagi od osoby montującej bądź też ekipy parkieciarskiej. Dlatego przed rozpoczęciem montażu warto się zastanowić, czy dokonać tego samemu, czy zlecić to komuś kompetentnemu. Montując parkiet samemu oszczędza sie pieniądze, niestety źle wykonana podłoga może przysporzyć nam sporo kłopotów. Jak więc uniknąć kłopotów związanych z nieprawidłowym montażem parkietu?

Podstawowym pomiarem powinien być sprawdzenie wilgotności posadzki aparatem CM, wykuwając próbkę i chemicznie badając skład. Zbyt wilgotna posadzka jest częstym powodem późniejszego wypaczenia kształtu czy też „wstawania” parkietu, co uniemożliwia cyklinowanie. Pomiaru dokonujemy nie tylko w momencie zakupu, ale również tuż przed montażem. Normy wilgotności posadzki są uzależnione od rodzaju materiału, z którego została wykonana. Wilgotność cementu powinna zawierać się w 2%, andryhytu – do 0,5%. W przypadku montażu na drewnie, elementy nie mogą przekraczać 13% wilgotności. Oprócz wilgotności dokonujemy pomiarów innych parametrów posadzki, jej równości i twardość. Zwracamy też baczną uwagę na to, czy się nie rozwarstwia. Zakupiona, zapakowana podłoga musi przejść przed montażem okres aklimatyzacji w pomieszczeniu przeznaczenia. W tym czasie przejmuje stopień wilgotności i temperaturę otoczenia. Wilgotność elementów naszej drewnianej podłogi powinna mieścić się w przedziale 7-11%. Najbardziej optymalną wartością wilgotności dla parkietu tuż przed montażem jest 8-9%. Ograniczy to jej pracę już po ułożeniu, i ułatwi cyklinowanie. Długość aklimatyzacji zależy od budowy podłogi oraz pory roku. Ważny jest dodatkowy pomiar wilgotności elementów przed ich układaniem. Należy też wziąć pod uwagę to że większy element będzie pracował adekwatnie do swych wymiarów, przez co szczeliny na większych elementach drewniany mogą być później bardziej widoczne. Opis poszczególnych gatunków parkietu znajdziecie w dziale rodzaje parkietu.

Jeżeli pomiary okażą się pomyślne, możemy przejść do właściwego etapu instalowania parkietu. Parkiet powinniśmy montować w warunkach zbliżonych do warunków jego użytkowania – temperatura ok. 21 stopni i wilgotność powietrza około 60%. Przechodzimy do gruntowania, czyli zabezpieczenia podłoża specjalistycznym preparatem gruntującym. Grunt pozwoli na mocne wiązanie się kleju z posadzką. Należy go dobrać odpowiednio do stosowanego kleju jak i do rodzaju podłoża, najlepiej razem z klejem w ramach jednego producenta – pozwoli to na maksymalną przyczepność kleju do podłoża. Nasi parkieciarze i cykliniarze preferują pracę na materiałach firm SLC Kerakoll, Bona i Thomsit. Powinniśmy też wziąć pod uwagę wielkość montowanych elementów – pamiętajmy że większe elementy ulegają większym naprężeniom i odkształceniom. Do dłuższych elementów trzeba użyć materiałów lepiej z nimi współpracujących. Drewno egzotyczne może wymagać także innej chemii niż gatunki krajowe, ze względu na dużą ilość substancji tłustych naturalnie je impregnujących. Zwykle używamy w takich przypadkach klejów dwuskładnikowych.

Następnie przechodzimy do ułożenia parkietu, z zachowaniem odpowiednich dla danego pomieszczenie dylatacji. Pozwalają one na pracę drewna w obrębie pomieszczenia. Nieprawidłowe dylatacje są najczęstszą wadą „domowego” ułożenia parkietu. Bardzo często często prowadzi to takiego oszczędnego inwestora do jeszcze większych kosztów i uniemożliwiają cyklinowanie. Etap klejenia oraz układania elementów drewnianych jest kluczowym momentem w całym procesie. Należy tutaj precyzyjnie posługiwać się klejem i układać drewno, zgodnie z wykonanym wcześniej projektem. Możemy stosować kliny blokujące ustaloną dylatację, pasy pomagające przy „uciekaniu” parkietu na kleju oraz wiele innych narzędzi parkieciarskich. Jeżeli już używamy młotka – to tylko gumowego. Młotek stalowy potrafi mocno uszkodzić drewno, nawet w sposób uniemożliwiający potem usunięcie takich zniekształceń przez cyklinowanie.

Kiedy posadzka drewniana zostanie ułożona, powinniśmy ją tak zostawić na minimum 2 tygodnie, by dostosowała się do warunków panujących w pomieszczeniu. Wtedy można przejść do następnego etapu jakim jest cyklinowanie parkietu. Cyklinowanie opisujemy w jednym z kolejnych działów.

Montaż deski tarasowej wymaga innych tolerancji niż montaż deski zwyklej i parkietu. Wilgotność drewna w desce tarasowej zawiera się zwykle w przedziale 25 do 30% i w takim stanie może być montowana na zewnątrz. W przypadku montowania wewnątrz obiektów drewno trzeba wysuszyć do poziomu około 9%. Montaż deski musi być wykonany na stabilnym i wyrównanym podłożu. W przypadku montażu na gruncie należy go odpowiednio przygotować i zabezpieczyć przed chwastami oraz możliwością poplamienia przez garbniki zawarte w drewnie. Legary powinny mieć ciężar właściwy podobny jak w przypadku używanego materiału. Odstęp między deskami powinien mieścić się w przedziale 5-10mm, ze względu na naturalne pęcznienie i rozsychanie się drewna przy zmiennych warunkach pogodowych. Do mocowania desek używamy śrub ze stali nierdzewnej lub mosiądzu, wykonując mocowanie w odległości 5-7 cm od brzegu deski by uniknąć wyginania jej końców. Deski przed położeniem powinny być składowane w sposób uniemożliwiający ich odkształcanie.