Podstawą lakierowania wyszlifowanej podłogi jest naniesienie na gotową posadzkę środka gruntującego. Środek ten, wsiąkając w drewno, powoduje podniesienie się tzw. „włosów”. Oznacza to że z drewna będą wystawały jego małe końcówki, a powierzchnia będzie w pewnym stopniu szorstka. Przy okazji zwykle podczas nanoszenia gruntu przedostaje się do podkładu sporo nieczystości z powierzchni, które wtapiają się w podkład. Przed nałożeniem ostatecznej warstwy trzeba je więc usunąć.

Do usunięcia i zmatowienia podkładu, lub pierwszej warstwy lakieru używa się maszyn tależowych, lub w nielicznych przypadkach cyliniarz wykonuje taką czynność ręcznie. Pod siatkę szlifującą najczęściej podkłada się miękkie pady, umożliwiające wejście nieczystości między jej oczka podczas szlifu. Cyklinowanie międzywarstwowe wykonuje się zazwyczaj papierem o gradacji P 100 lub P 120. Po szlifie wyraźna jest utrata połysku powierzchni. Dzięki temu stwarzają się lepsze warunki do połączenia podczas nakładania następnej warstwy lakieru.

Jak już mówiliśmy, szlif ma na celu również usunięcie zanieczyszczeń zatopionych w poprzedniej warstwie lakieru bądź podkładu. Nie należy jednak szlifować zbyt drobnym papierem, lub używać maszyny o zbyt szybkich obrotach. Zbyt dokładny szlif może wręcz podnieść gładkość powierzchni.

Każda warstwa podkładu lub lakieru, a w szczególności poprzedzająca ostatnią, musi być wykonana przez speca wykonującego cyklinowanie z dużym wyczuciem. Usuwając zanieczyszczenia, należy starać się usunąć jak najmniejszą warstwę lakieru. Niewłaściwe cyklinowanie powierzchni cykliniarką, pozostawiające tzw smugi, krzywa posadzka, lub miejscowe mocne szlifowanie może doprowadzić do uszkodzenia powłoki.