Wzorując się na pracach stolarskich, wiele osób próbuje zmienić oryginalną barwę parkietu i drewna, upodobniając je do niegdyś trudno dostępnych gatunków egzotycznych. Oryginalne barwy drewna nadają wnętrzu charakter oraz ekskluzywny wygląd. Techniki barwienia parkietu po wygładzeniu zapożyczone są ze stolarstwa, gdzie zostały udoskonalone wcześniej. Barwienie odbywa się zwykle przez impregnację specjalnymi barwnikami – bejcami, rozpuszczanymi w wodzie lub też spirytusie. Nanoszenie odbywa się za pomocą wałków, pędzli lub blach parkieciarskich. Niestety w stolarce barwione były elementy zwykle o małych rozmiarach – przy pracach parkieciarskich zdecydowanie bardziej, ze względu na dużą powierzchnie widoczne są różnice w chłonności drewna. Z tego powodu niezwykle ciężko jest równomiernie zabarwić wcześniej wycyklinowaną powierzchnię parkietu korzystając z materiałów typowo stolarskich.

Aktualnie, ze względu na duże zainteresowanie zmianami barw, wiele firm produkuje gotowe systemy wolniej schnących materiałów przeznaczonych bezpośrednio do prac parkieciarskich. Zwykle są to bejce oparte na bazie olejów, delikatniej barwiące podłogę, a przez to umożliwiające zminimalizowanie przejść powstałych w czasie nakładania kolorantu. Zwykle też nadmiar bejcy usuwa się za pomocą polerki, normalnie wspomagającej wygładzanie podłogi, oraz specjalnych chłonnych padów. Popularne staje się również ługowanie, zasadowo wytrawiające miękisz drewna. Barwiony ług może pojaśnić lub przyciemnić podłogę, dając przy okazji efekt „starości”. Należy jednak pamiętać o dodatkowym zabezpieczeniu podłogi olejem lub woskiem.

Alternatywnym sposobem upodobniania drewna krajowego do drewna egzotycznego jest zmiana jego barwy metodą odymiania(wędzenia). Szczególnie popularne jest to w przypadku parkietu dębowego. Metoda ta polega na poddawaniu drewna wędzeniu przez parę zawierającą amoniak (stąd też bierze się nieprzyjemny zapach związany z cyklinowaniem takiej powierzchni). Takie odymianie powoduje ściemnienie cienkiej wierzchniej warstwy drewna. Amoniak niestety podczas wygładzania podłóg wydziela dość nieprzyjemny zapach.

Podczas barwienia parkietu można na dwa sposoby zabezpieczyć powierzchnię przed ścieraniem. Pierwszym jest mieszanie pigmentu z olejami naturalnymi. Niestety podłoga w miejscach intensywnie użytkowanych straci wtedy z czasem swój kolor. Należy więc o tym poinformować ewentualnego inwestora, oraz przygotować go na okresowe renowacje. Drugim sposobem jest barwienie po cyklinowaniu parkietu impregnatami, a następnie lakierowanie po 48h-72h chemią odpowiednią do tego typu wykończeń. Powierzchnia barwiona wtedy nie będzie ulegała wytarciu. Uprzednio warto się jednak zapoznać z kosztem chemii i ewentualnej robocizny. Ze względu na pracochłonność, a przede wszystkim czasochłonność koszt takiej usługi oraz materiałów jest duży, często porównywalny z drewnem egzotycznym o pożądanej barwie.